Vandaag in de Hofbar (terugkijken!) gaat het over Chemours. Met aan tafel twee bezorgde bewoners *(Help ze een handje!), Advocaat Erik Meijer bereid een massa-claim voor tegen de overheid en Chemours. SP 2e kamerlid Cem Laçin wil dat er direct actie word ondernomen.
Terecht word in dit gesprek ook het probleem van de bouwers betrokken – Wij rekenden al eerder voor hoeveel ton grond potentieel kan worden vervuilt door alleen de 5 kilo PFAS die Chemours dit jaar in het water mag lozen. Ook Chemours komt aan woord, en zegt dat NUL uitstoot ‘een glijdende schaal’ is.
0% uitstoot juridisch onmogelijk.
Stikstof of PFAS, Wat is nu schadelijker? Terwijl Nederland in 2050 de CO2-uitstoot op nul procent moet hebben, Is volgens minister Cora van Nieuwenhuizen 0% PFAS uitstoot door Chemours juridisch niet eens mogelijk. – Een nogal bijzondere uitspraak van een minister die een beleid van 0% stikstof uitstoot nastreeft.
Erik Ziegns van de VVD houdt er ook een opmerkelijke mening op na over de schadelijkheid van GenX : “het is onduidelijk”
Wat wel duidelijk is, is de staat van dienst van Chemours (voorheen Dupont)
PFAS in de bioscoop
In de recente film ‘Dark Waters‘ is het chemie-bedrijf de rode draad in een waar gebeurd verhaal.
Tip voor Erik Ziegns (VVD) : Pak eens een bioscoopje
Het waargebeurde verhaal van advocaat Rob Bilott (Mark Ruffalo) die net partner is geworden bij een prestigieus advocaten kantoor. Als bedrijfsadvocaat voor diverse grote chemie bedrijven, heeft hij reeds zijn sporen verdiend en daarmee zijn toekomst veilig gesteld. Wanneer hij op zijn werk benaderd wordt door een boer uit West Virginia, die beweert dat er giftig afval wordt geloosd op zijn land wat de oogst verpest en het vee doodt, raakt hij verstrengeld in een persoonlijk conflict. In de hoop de waarheid boven water te krijgen, dient Bilott uiteindelijk een klacht in tegen chemie concern DuPont. Hij begrijpt dat er gevochten moet worden voor de gerechtigheid voor een gemeenschap die al jaren wordt blootgesteld aan dodelijke chemicaliën Het is het begin van een 15 jaar durend gevecht..
Synopsis van de film Dark Waters
Bij de Hofbar word besproken hoe PFAS in de natuur terecht komt en er worden 3 mogelijkheden besproken: Via Afval, Via de gelegaliseerde illegale lozingen, en door de schoorsteen.
Nieuw onderzoek
Over specifiek deze vorm is er recentelijk nieuw onderzoek gedaan, en vandaag publiceerde de Guardian een artikel hierover.
Onderstaande text is een vertaald artikel uit de Guardian
Regenwater in delen van de VS bevat veel PFAS-chemicaliën, zegt onderzoek
Niveaus hoog genoeg om de gezondheid van de mens mogelijk te beïnvloeden en regelgevende actie te activeren, die slechts twee van 4.700 varianten beoogt
Nieuwe gegevens tonen aan dat regenwater in sommige delen van de VS hoog genoeg niveaus van potentieel toxische per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) bevat om mogelijk de gezondheid van de mens te beïnvloeden en, indien aangetroffen in drinkwater, in sommige gevallen hoog genoeg kan zijn om regelgevende maatregelen te activeren .
PFAS-chemicaliën komen voor in een reeks alledaagse artikelen, zoals voedselverpakkingen, kleding en vloerbedekking. Chemische stoffen in deze familie zijn het onderwerp van de film Dark Water , die de real-life inspanningen beschrijft van een advocaat die een vervuilende fabriek ter verantwoording wil roepen in West Virginia.
Schattingen schatten het aantal verschillende PFAS-varianten op meer dan 4.700, maar de federale regelgeving richt zich tot nu toe slechts op twee daarvan: PFOS en PFOA. Van sommige van deze chemicaliën is bekend dat ze ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken , zoals kanker, en immuunsysteem- en schildklierproblemen.
Eerder was bekend dat er wijdverbreide PFAS-besmetting is van de meren , rivieren en grondwaterreserves van het land , maar tot voor kort waren onderzoekers grotendeels in het donker over de vraag of deze familie van chemicaliën ook alomtegenwoordig zou kunnen zijn in regen.
“Er waren niet zo lang geleden mensen die vonden dat de atmosferische transportroute niet te belangrijk was”, zegt Martin Shafer, hoofdonderzoeker bij het National Atmospheric Deposition Program (NADP), gevestigd aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. “De gegevens ontkennen die verklaring.”
In het voorjaar en de zomer van dit jaar keken Shafer en zijn collega-onderzoekers 37 regenwatermonsters af die gedurende een week werden genomen van 30 verschillende locaties, voornamelijk aan de oostkust, hoewel ver weg als Alabama en Washington. Ze ontdekten dat elk monster ten minste een van de 36 verschillende verbindingen bevatte die werden onderzocht.
Terwijl de totale PFAS-concentraties in het algemeen minder dan 1 nanogram per liter (ng / l) waren, was de hoogste totale concentratie bijna 5,5 ng / l in een enkel monster uit Massachusetts. Verschillende monsters bevatten totale PFAS-niveaus bij of ongeveer 4 ng / l.
Het Environmental Protection Agency ( EPA) heeft een gezondheidsadviesniveau van 70 ng / l vastgesteld voor gecombineerde PFOS en PFOA in drinkwater. Maar veel staten hebben ofwel voorgesteld of reeds aanzienlijk lagere drinkwaternormen vastgesteld. Wisconsin heeft bijvoorbeeld een preventieve actiegrens van 2 ng / l voorgesteld voor gecombineerde PFOS en PFOA.
Shafer zegt dat hij vermoedt dat PFAS-chemicaliën regenwater binnendringen via verschillende wegen, zoals directe industriële emissies en verdamping van met PFAS beladen blusschuim. Toch “is er een gebrek aan kennis over wat de atmosferische concentraties en uiteindelijk de depositie van PFAS ondersteunt”, zegt hij.
Dit is niet de enige recente studie van regenwater in de VS. Vorig jaar heeft de North Carolina verdeling van de lucht kwaliteit begonnen met het testen in de buurt van de Chemours faciliteit, die de PFAS GenX produceert, en in februari van dit jaar, ontdekt niveaus van GenX in regenwater hoger dan 500 ng / l. De staat gaf de fabriek vervolgens groen licht om apparatuur te installeren om de luchtemissies aanzienlijk te verminderen.
Maar het is dan een lokaal probleem, zo worden PFAS-verbindingen “over grote afstanden getransporteerd”, legt Brooks Avery, een professor in chemie aan de Universiteit van North Carolina, uit die een eigen onderzoek naar PFAS in lucht en regenwater uitvoert. Inderdaad, deze verbindingen zijn verschenen in het Noordpoolgebied en in populaties van inboorlingen in Alaska .
Volgens Linda Birnbaum, voormalig directeur van het National Institute of Environmental Health Sciences, is meer onderzoek naar regenwater nodig, evenals naar “wat we inademen en innemen uit huis- en kantoorstof” dat besmet is met PFAS . Deze kwesties zijn “tot voor kort niet bekeken”, zegt ze.
Dit is een vertaald artikel uit de Guardian
