Alle dingen zijn vergif en niets is zonder gif, alleen de dosering maakt het zo dat iets geen vergif is.
“De dosis maakt het gif” (Latijn: sola dosis facit venenum) is een gezegde bedoeld om een basisprincipe van de toxicologie aan te duiden. Het wordt toegeschreven aan Paracelsus, die de klassieke toxicologische stelregel uitdrukte.
Het betekent dat een stof het schadelijke effect dat verband houdt met zijn toxische eigenschappen alleen kan produceren als het een vatbaar biologisch systeem in het lichaam bereikt in een voldoende hoge concentratie (de dosis).
In simpele bewoording: Iets is giftig als het in hoge concentratie opgenomen wordt door het lichaam.
Het principe berust op de bevinding dat alle chemicaliën – zelfs water en zuurstof – giftig kunnen zijn als teveel wordt gegeten, gedronken of geabsorbeerd. “De toxiciteit van een bepaalde chemische stof is afhankelijk van vele factoren, waaronder de mate waarin deze het lichaam van een persoon binnendringt.” Deze bevinding biedt ook de basis voor volksgezondheidsnormen, die maximale aanvaardbare concentraties van verschillende verontreinigingen in voedsel, openbare drinkwater en het milieu.
Er is echter geen lineair verband en de chemische toxiciteit is complexer dan alleen de acute effecten veroorzaakt door kortdurende blootstelling. Relatief lage doses verontreinigingen in water, voedsel en milieu kunnen al significante chronische effecten hebben als er sprake is van langdurige blootstelling [3]. Veel verontreinigende stoffen, medicijnen en natuurlijke stoffen houden zich aan dit principe door verschillende effecten op verschillende niveaus te veroorzaken, wat kan leiden tot gezondheidsnormen die te sterk of te zwak zijn.
Over het algemeen kunnen de effecten van verschillende doses op verschillende niveaus erg verschillen (niet alleen grotere en kleinere effecten afhankelijk van de dosis).
Bron: Wikipedia
