Tja, het duurde even voor we de rapportage van de n211 hebben bemachtigt, wat ons er natuurlijk niet van weerhoud om zelf even een kijkje te gaan nemen.
Uit eerdere email-uitwisseling met de provincie Zuid-holland over dit project, is ons verteld dat er een wekelijkse inspectie zou zijn. De bevindingen zouden we terug moeten zien in het rapport. Wij namen opnieuw een kijkje bij de n211 – op 5 juli 2020 ruim 4 maanden na het rapport.
Schade ‘Energy Floor’
Het eerste dat opvalt is het gehavende ‘Energy Floors’ kastje. Natuurlijk levert zon energy-floor geen fluit op (zie rapportage) want dit staaltje van techniek is puur voor de beeldvorming – en heeft niets te maken met het concept ‘weg’ of co2 compensatie. Een failed gimmick, zou ik het noemen.
Energy-floor , u hoort : “energie, en vloer – goed voor het klimaat” – En dan ben je verkocht. Alles voor het draagvlak van de energie-transitie.
Schade vandalisme
Vandalisme is overal, dus ook langs de n211. Het rapport schetst een ander beeld dan de werkelijkheid, want naast het glas, is ook de houten constructie onderhevig aan de artistieke kronkels van de gebruikers van de n211. Tussen al dit artistieke geweld, een stille kreet : “Bomen = Zuurstof” – een waarheid die wij niet durven te betwisten… tenzij de bomen aan vangrail wordt bevestigd, om zo het ‘groene’ gevoel extra kracht bij te zetten natuurlijk…
Estetiek, voor de duurzame beeldvorming
Solar fietspad
Het zonne-fietspad, tja – waar het totale falen van de Solaroad een perfect voorbeeld had moeten zijn, pakt EasyPath deze theorie weer op – en strikt gemeentes om toch nog eens de potentie van deze technoligie-faal in iets positiefs te gieten.
Het resultaat is geen verrassing, de innovatie levert ongeveer de helft op van wat de prognose was. Desondanks, investeerd de gemeente utrecht in solar-bikeroads – die deze zomer worden geplaatst. Hoevaak moet iets falen voor men stopt met geld steken in projecten die geen enkele toekomst hebben?
Constructie fouten verkeerspalen
En dan een van de meest bijzondere contructies van de n211. De paal waar diverse borden op zijn bevestigd. Hoe hoger de paal, des te meer zichtbaar word de constructie-fout van deze duurzame oplossing.
Ondanks mijn eerdere signalen over deze palen, is daar niets mee gedaan. Een inferieure constructie vlak langs de rijbaan, hoe is dit mogelijk?
In het eerder gepubliceerde rapport over de n211 – waar je verwacht dat ook deze duurzame bewegwijzering beschreven zou zijn, is er geen woord gewijd aan deze duurzame innovatie. Geen woord over de vervanging van de bamboe verkeerborden, of de constructie-fouten in de palen van de verkeersborden.
Conclusie
We kunnen concluderen dat de inspectie van de N211, nog te wensen overlaat. Er word niet -of te laat geschakelt als het gaat om tekortkomingen, wat mogelijk onveilige situaties kan opleveren. Het onderhoudsrapport van BAM met betrekking tot de N211 is op zn minst ‘zeer matig’ te noemen.
Verblind door de Co2-winst die deze weg op zou leveren, word voorbijgegaan aan het daadwerkelijke doel van dit project: een onderhoudsvriendelijke duurzame weg.
Er zijn makkelijkere – en goedkopere manieren om co2 te compenseren, dan dit te proberen met een druk bereden weg.
Verscholen achter de Co2 compensatie, gaat nog een hele wereld schuil.
